Een Nieuwe Europese Coalitie
Komende week vergadert het Europees Parlement in Straatsburg voor het eerst zonder de Britten. Na het verlies van dierbare collega’s, moet de blik op de toekomst. We hebben een grote taak aan het vormgeven van een nieuwe relatie met het Verenigd Koninkrijk, maar belangrijker nog: we moeten bij onszelf te rade gaan welke Unie we samen verder gaan bouwen. Zowel met het verstand, als met het hart. Alleen met het hart kunnen we immers een nieuwe coalitie van Europeanen bijeenbrengen die de Europese Unie voor de toekomst kan bewaren.
Die nieuwe coalitie is jonger, kleurrijker en vrouwelijker dan voorheen en voelt zich Europees. Om die Europeanen ook echt te betrekken bij de EU, is een socialer Europa nodig. Een Europa waarin steeds meer mensen meedoen en niet minder. Een Europa dat werkt voor iedereen. De EU is op haar best wanneer zij ongelijkheden weet recht te trekken, die nationale regeringen laten oplopen. Tot op heden gold dat vooral voor achterblijvende regio’s en bedrijven, maar dat moet ook echt voor mensen gaan gelden. Een socialer Europa betekent ook een maatschappelijk Europa; een inclusiever Europa.
bron: https://www.theguardian.com/world/2018/aug/29/eu-is-too-white-brexit-likely-to-make-it-worse – The Guardian
Een nieuwe Europese coalitie moet zichzelf vertegenwoordigd zien aan de knoppen in Brussel. Representatie is de sleutel. Zonder een goede afspiegeling van de Europese bevolking in de Europese instellingen worden mensen vergeten en worden niet de juiste vragen gesteld. Helaas schort het nog aan goede representatie. Mensen van kleur waren al aanzienlijk ondervertegenwoordigd in het Europees Parlement en dat percentage daalde zelfs na de Brexit. Vrouwen vullen 40% van de zetels in het Parlement en ook dat percentage is licht gedaald door Brexit. Een parlement waarin niet iedereen goed vertegenwoordigd is, zal altijd moeite hebben om blinde vlekken uit wetgeving te halen. Wetgeving die komt van een Europese Commissie waar dezelfde problemen met ondervertegenwoordiging spelen. Wetgeving die wordt gemaakt met een Europese Raad die bijna alleen maar uit mannen bestaat.
Met deze status quo, gaat er niet op magische wijze die coalitie komen waar ik over spreek. Nee, daarvoor moet je je direct richten tot de mensen die deel uit moeten gaan maken van dat verbond. Mensen die willen weten waarom een verbod op discriminatie niet op lijkt te gaan voor voetbalsupporters. Mensen die willen weten hoe drie conducteurs en een agent opeens veranderen in “Marokkanen”, zoals Loes Reijmer het zo goed verwoordde in de Volkskrant. Mensen die zien hoe hun minister-president een Brusselse vergadering ingaat, waarna de deuren sluiten en er achter die deuren over hen besloten wordt.
Ik ben met trots lid van een Europees Parlement dat zijn zaken in het openbaar doet. Waar je onvrede niet alleen kan bespreken, maar ook kan vertalen naar goede wetten. Als de EU geloofwaardig wil blijven, dan moet het komen van openheid en van Parlementariërs die de wensen van hun kiezers echt horen. Die daarvoor de straten opgaan, de buurthuizen induiken en scholen bezoeken. Die kortom op al die plekken te vinden zijn waar je kan horen wat ervoor nodig is, willen mensen warm gaan lopen voor onze gezamenlijke Europese Unie. Dit Parlement kan het geweten van de EU zijn, juist door die directe band met kiezers. De afgelopen veertig jaar werd het Parlement iedere vijf jaar een beetje invloedrijker en machtiger. Ik geloof dat dit een goede ontwikkeling is, die we moeten doorzetten.
Geef het Parlement initiatiefrecht, zodat het niet alleen kan bijsturen, maar ook dingen in gang kan zetten. Dat socialere Europa gaat er niet komen als de Europese elite bestaat uit 24 mannen en slechts 4 vrouwen aan de Europese onderhandelingstafel. En daarmee gaat er ook geen nieuwe Europese coalitie komen. Dat is een groot risico voor de EU, want zonder draagvlak geen EU. Met een hele kleine knipoog zeg ik daarom: het Europees Parlement is een veel betere en toekomstbestendigere Europese elite. Aan het werk!
